Założycielka

 

Sługa Boża M. Antonina Mirska

Urodziła się 28 lipca 1822r. w Przemyślu w rodzinie Antoniego i Marianny z Jarockich. Rodzice zaszczepili w swych dzieciach ducha wiary i miłości Boga.  Mając niespełna dziesięć lat Marcjanna straciła najpierw matkę, potem ojca. Oddzielona od rodzeństwa dorastała wśród obcych ludzi.
W 1840r. wstąpiła do Sióstr Szarytek we Lwowie, gdzie pracowała jako pielęgniarka.  Po kilku latach, ze względu na chorobę nóg, opuściła to Zgromadzenie i podjęła prace w Stowarzyszeniu Pań Dobroczynności św. Wincentego a'Paulo. Zjawiskiem bardzo często występującym wówczas we Lwowie i innych znaczących ośrodkach miejskich była prostytucja. Dotychczas nie było instytucji o charakterze resocjalizacyjnym dla dziewcząt i kobiet z ulicy. Za namową metropolity lwowskiego abpa Łukasza Baranieckiego i przedstawicielki Stowarzyszenia - Jadwigi Sapieżyny, Marcjanna Mirska wyjechała do Francji, by w działającym tam zakładzie wychowawczo-poprawczym prowadzonym przez Siostry Miłosierdzia w Laval, zdobyć doświadczenie i przeszczepić je na teren Polski. Po kilkumiesięcznym pobycie odbyła tam nowicjat i przybrała imię - s. Antonina. Następnie wróciła do Lwowa i podjęła z nowymi silami prace w istniejącym od 1854r. Zakładzie, nazwanym później Zakładem św. Teresy. 8 grudnia 1857r. w archikatedrze Lwowskiej złożyła śluby pierwsze i wieczyste. Tego samego dnia do nowicjatu zostały przyjęte dwie inne kandydatki. W ten sposób zaistniało nowe Zgromadzenie - Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej. Przełożoną generalna została Matka Antonina, mianowana przez abpa Baranieckiego. Od tej chwili głównym dążeniem Matki stało się zapewnienie bytu rozrastającemu się zgromadzeniu i coraz większej liczbie dziewcząt. 17 lipca 1867r. Matka uzyskała urzędowy dekret Świętej Kongregacji dla Biskupów i Zakonników, mocą którego Ojciec Św. Pius IX uznał i zatwierdził Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej jako zgromadzenie zakonne, oparte na trzech ślubach zwyczajnych, pod kierownictwem przełożonej generalnej. Ostateczne zatwierdzenie Konstytucji nastąpiło 25 kwietnia 1949r. Zgromadzenie przyjęło duchowość św. Ignacego Loyoli, a jego zawołanie: "Wszystko na większą chwałę Bożą", rozbrzmiewa po dzień dzisiejszy. W niedługim czasie Matka rozszerzyła swoja opiekę także na sieroty ze Lwowa i okolic. Powstawały nowe placówki, w których Matka i siostry podejmowały trudną i żmudną niekiedy prace reedukacji. Siostry pomagały wychowankom odnaleźć na nowo godność, jaką każda z nich miała. Po przez cierpliwą naukę prac związanych z prowadzeniem domu, gospodarstwa i zdobycia zawodu, starały się przywrócić dziewczęta społeczeństwu. Program Pracy wychowawczej był mocno osadzony na wychowaniu religijnym. Codzienna modlitwa, praktyka sakramentów świętych były otwarciem się na nowe życie, które dawał Bóg swoim dzieciom. Hasłem życia Matki Mirskiej były słowa: "Nic ponad miłość Chrystusa". Ta miłość prowadziła ja do poszukiwania tych, którzy się zagubili - tych, którzy zepchnieciem na margines, byli skazani na pogardę. Tacy ludzie stali się dla Matki drogą do Jezusa, którego pokochała czystym sercem. Całe zaangażowanie i niezwykła energia, jaką wykazywała matka, miała swój ostateczny cel - prowadzić dusze do zbawienia. Tu spełniało się posłannictwo Antoniny Mirskiej. Szczególnym dla niej miejscem były Rodatycze, folwark leżący niedaleko Gródka Jagiellonskiego. Spędziła w nim ostatnie lata życia, pełniąc nadal funkcje przełożonej generalnej. Przyczyniła się do wybudowania tu murowanego kościoła, plebani i kaplicy cmentarnej, gdzie została pochowana.
Zmarła 23 listopada 1905r.

 

Zakończenie diecezjalnego etapu Procesu Beatyfikacyjnego Sługi Bożej Matki Antoniny Mirskiej

Przemyśl - 8 stycznia 2019 r.

   Z radością informujemy, że dnia 8 stycznia 2019 r. zakończył się diecezjalny etap Procesu Beatyfikacyjnego Sługi Bożej Matki Antoniny Mirskiej - Założycielki Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej. Teraz dokumenty trafią do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.

            35. sesja Procesu Beatyfikacyjnego, kończąca dochodzenie na etapie diecezjalnym, odbyła się w domu zakonnym Zgromadzenia w Przemyślu – w mieście, w którym urodziła się Sługa Boża. Sesję poprzedziła Msza św., której przewodniczył metropolita przemyski Abp Adam Szal, a homilię wygłosił Abp Józef Michalik – poprzedni metropolita przemyski, który w 1994 r. rozpoczął Proces. Swoją obecnością na Mszy św. i całej uroczystości zaszczycili nas także: Ks. Bp Stefan Regmunt z Zielonej Góry oraz Ks. Bp Stanisław Jamrozek z Przemyśla. Obecni byli członkowie Trybunału – delegat biskupi Ks. Prałat dr Józef Bar i promotor sprawiedliwości – Ks. Prałat dr Bronisław Twardziaki, zaangażowani w prace Procesu oraz kapłani zaprzyjaźnieni ze Zgromadzeniem.

             Ks. Abp Józef Michalik podkreślił w homilii, że kluczem działalności Sługi Bożej Antoniny Mirskiej była miłość. Mówił: „Bóg jest miłością i miłość jest najważniejsza, ale kto nie miłuje bliźniego, nie miłuje Boga. To jest bardzo ważne, żebyśmy zauważyli to powiązanie i to jest lekcja dla nas, to jest klucz chrześcijaństwa. Wskazywał, że Siostry, zgodnie z Konstytucjami Zgromadzenia, mają we wszystkim szukać Boga, a nie siebie. To jest ogromnie ważne – mówił, bo niestety i w klasztorze można szukać siebie i wtedy nie ma miejsca dla drugiego człowieka”.

               Przed rozpoczęciem ostatniej sesji Przełożona Generalna Matka Antonina Kasjaniuk przywitała wszystkich zebranych wyrażając radość i wdzięczność Panu Bogu i poszczególnym osobom, za łaskę zakończenia Procesu w diecezji.   

Następnie, tuż po rozpoczęciu sesji postulatorka sprawy S. Estera Jastrzębska przypomniała życiorys Sługi Bożej, zwracając uwagę na fakt, że Chrystus zajmował zawsze pierwsze miejsce w życiu Matki Antoniny: „Gdy zachodziła potrzeba opuszczenia modlitwy, by potrzebujące osoby otrzymały to o co proszą, była przy potrzebujących mówiąc: Trzeba nieraz opuścić Boga dla Boga. Była osobą roztropną i odważną, nie lubiła rozgłosu. Swą pokorą i skromnością zjednywała sobie sympatię otoczenia. Była bardzo pracowita. We wszystkim ufała Panu Bogu mówiąc: Niczego nie należy stawiać ponad miłość Chrystusa”.

                 Kolejnym etapem w sesji było zrelacjonowanie przebiegu diecezjalnego etapu procesu beatyfikacyjnego przez delegata biskupiego oraz potwierdzenie tej relacji przez promotora sprawiedliwości oraz złożenie stosownych przysięg.

                 Finalne zdanie Abpa Adama Szala brzmiało: „Niniejszym deklaruję, że dochodzenie diecezjalne na temat życia, cnót heroicznych i sławy świętości Sługi Bożej Antoniny Mirskiej zostaje definitywnie zakończone”.

                  Po tych słowach i modlitwie w obecności świadków, akta Procesowe zostały zalakowane. Portator przekaże dokumenty do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie. Tam zostaną one uroczyście otwarte i sprawdzone, czy wszystkie procedury dochodzenia na etapie diecezjalnym zostały wykonane zgodnie z wymogami prawa kanonizacyjnego.

Jeżeli w ocenie Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dochodzenie diecezjalne zostało przeprowadzone właściwie, zostanie uznana tzw. ważność kanoniczna dochodzenia diecezjalnego. W tym momencie rozpocznie się II etap procesu beatyfikacyjnego, tzw. etap rzymski, którego nazwa pochodzi stąd, że jest za niego odpowiedzialna wyżej wspomniana Kongregacja w Rzymie. Kongregacja mianuje tzw. Relatora, a Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej mianuje Postulatora, którzy będą przygotowywać Positio, czyli szczegółowe opracowanie dotyczące życia oraz heroiczności cnót Sługi Bożej Matki Antoniny Mirskiej. Po ukończeniu prac nad Positio, będzie ona oceniona przez odpowiednie komisje Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Prosimy wszystkich o modlitwę w intencji Beatyfikacji Sługi Bożej.

Modlitwa o beatyfikację Sługi Bożej Matki Antoniny

Boże, najlepszy Ojcze, który w Swojej Opatrzności wybierasz, kogo chcesz i kiedy chcesz, by okazać Swoją miłosierną miłość zagubionym i wątpiącym, wspomnij na dziecięcą ufność i zawierzenie Twojej Służebnicy Antoniny Mirskiej,
która z miłości ku Tobie poświęciła się nawracaniu dusz zbłąkanych i zagubionych, i otarła wiele sierocych łez.
Użycz jej chwały świętości na ziemi, a nam za jej wstawiennictwem udziel łask..., o które Cię pokornie prosimy.
Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo...
Chwała Ojcu...

 

 

Droga do świętości M. Antoniny Mirskiej   https://www.youtube.com/watch?v=bf-9i874VzM